مولانا یکی از برجسته‌ترین شاعران و صوفیان ایرانی است که با شعر و عرفان خود، بر روی ادبیات و فرهنگ جهان تأثیر عمیق گذاشته‌است. مولانا با زبان فارسی شعرهایی را سرود که در آن‌ها مفاهیم عمیق و زیبایی را دربارهٔ عشق، خدا، معنویت، انسانیت و زندگی بیان کرده‌است. مولانا نه تنها در ایران و ترکیه، بلکه در سراسر جهان شناخته شده و دوست‌داشته شده‌است.
جایگاه مولانا در ادبیات فارسی بسیار بالا و ممتاز است. او یکی از پایه‌گذاران سبک مثنوی‌نویسی است که با استفاده از داستان‌های آموزنده و تشبیه‌های هنرمندانه، مفاهیم عرفانی را به زبان ساده و روان منتقل کرده‌است. مثنوی معنوی او که در قونیه تصنیف شده‌است یکی از عالی‌ترین اشعار زبان فارسی به‌شمار می‌رود. او همچنین در دیوان شمس، که به نام یار و همدمش شمس تبریزی نامیده شده‌است، غزل‌های بسیار زیبا و عارفانه سروده‌است که در آن‌ها عشق را به عنوان گردشگری روحانی تعبیر کرده‌است.
مولانا نماد عرفان ایرانی است که با شعر و عقل خود ما را به سوی آگاهی، تحمل، صلح و همدلی دعوت می‌کند. او با نشان دادن رابطه بین خالق و مخلوق، عشق و عارف، شمس و مولانا، ما را به درک خودشناسی و خداشناسی راهنمایی می‌کند. او با برجسته کردن ارزش انسان و جامعه، ما را به سمت همبستگی، همدردی و همکاری تشویق می‌کند.
آثار مولانا به‌طور گسترده در سراسر جهان خوانده و تحسین شده‌اند. ترجمهٔ آثار او به بسیاری از زبان‌های جهان صورت گرفته است. او به‌عنوان «پرفروش‌ترین» و «پرطرفدارترین» شاعر در غرب شناسایی شده است. ایران، ترکیه، پاکستان، هند، بنگلادش، افغانستان و تجکستان همگام با هم روز مولانا را گرامی می‌دارند.
مولانا یکی از بزرگترین میراث‌های فرهنگی و معنوی جهان است که نمی‌توان آن را به یک متن ادبی خلاصه کرد. مولانا باید با عشق و شناخت مورد توجه قرار گیرد و نه با حساب و کتاب.